Kinderen, Instagram en YouTube
En dan de volgende situatie: je geduld wordt enorm op de proef gesteld, van binnen kook je van boosheid en het liefst zou je willen ontploffen , maar je telt tot tien…en langzaam verdwijnt die boosheid. En daar wil ik in deze nieuwsbrief even met je bij stil staan. Want dat is oh zo gemakkelijk op geschreven, maar je geduld bewaren en niet boos worden is een enorme uitdaging. En voordat je het weet en wilt, sta je te schreeuwen tegen je kind dat hij nu toch eindelijk zijn speelgoed moet opruimen of dat hij moet luisteren.
Op boos worden als volwassene hangt een taboe. We hebben geleerd om onze emoties in bedwang te houden. Het is waarschijnlijk ook niet een onderwerp die je gemakkelijk met je collega-ouders bespreekt. Eigenlijk houden we niet van boze mensen: tegen kinderen zeggen we “Doe eens normaal, ga naar de gang om af te koelen” en als je als ouder bent uitgevaren naar je kind voel je daarna enorm schuldig.
Stel je eens de volgende situatie voor: je hebt je verslapen en in de tijd die je nog hebt moeten je kinderen aangekleed worden, wil je nog ontbijten, moet de jongste naar het kinderdagverblijf gebracht worden, terwijl de oudste op tijd op school moet zijn. En uitgerekend deze ochtend wil je oudste de kleren niet aandoen die je hebt klaargelegd… Misschien kan je de gevoelens van boosheid en stress je voorstellen. Bij veel ouders komt dit soort stress misschien wel dagelijks voor.
Als je boze uitval naar je kind voorkomt uit het feit dat jezelf te gestrest bent, is het goed om bij jezelf na te gaan op welke momenten alles te veel wordt. Want ouders die zich gestrest voelen, zullen minder rustig en consequent reageren op het gedrag van hun kind. Het kan je helpen om een paar dagen een stressdagboekje bij te houden. Hierin kun je opschrijven wanneer je last hebt van stress, wat de aanleiding is, wat er dan met je gebeurt en hoe erg de stress is op een schaal van 1-10. Het bijhouden van je stressmomenten kan ervoor zorgen een duidelijker beeld te krijgen van hetgeen er met je aan de hand is en hoe ernstig het is.
Het kan zijn dat als je kind iets doet waar je niet blij van wordt, je dat gevoel in eerste instantie negeert. Echter: kleine irritaties verdwijnen niet als je ze wegstopt. Na een opeenvolging van kleine irritaties wordt de kans op een uitbarsting des te groter. De aanleiding kan heel klein zijn, de uitbarsting des te groter. Je kunt je boosheid beter niet afreageren op de persoon op wie jij je boos voelt. Die emotie helpt meestal niet om de boodschap goed over te brengen. Vraag jezelf eens af hoe jij normaal met emoties zoals irritaties omgaat. Laat je het zien of wacht je net zo lang dat het ontploffingsgevaar groot is. Net zo als zoals elk gedrag kopiëren kinderen vaak het gedrag van hun ouders. Je kinderen houden jou in dat opzicht een spiegel voor. Als jij met deuren gaat smijten en gaat schelden: grote kans dat je kind dat ook gaat doen als hij of zij boos is. Iedereen wordt weleens boos, hoe je ermee omgaat is wat telt. Wat kan helpen is om het gedrag wat je ziet van je kind te benoemen. Belangrijk hierbij is dat je het gedrag wat je ergert benoemt en niet je kind als persoon. “Ik vind het vervelend dat je je speelgoed niet opruimt” in plaats van “je doet ook nooit wat ik zeg!” Geef je kind ook de tijd om mee te werken. Zeker als je boosheid op een schaal van 0 tot 10 op een 8 zit, wil je vaak dat het nu gebeurt.
Bij oudere kinderen kan het helpen hen bij de oplossing te betrekken. Een oplossing die ze zelf aandragen werkt effectiever dan een oplossing eenzijdig aangedragen door de ouder. Mocht jij of je kind nog te boos zijn voor een gesprek dan kan je voorstellen om het gesprek op een later tijdstip voort te zetten om als nog tot een oplossing te komen.
Vaak net te heftig reageren kan een signaal zijn dat je te veel probeert te doen. Misschien moet je wel heel veel ballen tegelijk de lucht in houden. Om het drukke programma dat je als ouder hebt vol te kunnen houden is het belangrijk dat je goed voor jezelf zorgt. Probeer de lat wat lager te leggen door de hoeveelheid werk te verminderen, door de huishoudelijke taken en de zorg voor de kinderen meer te delen. Maar ook tijd voor jezelf nemen is belangrijk. Hoe lastig die tijd soms ook te vinden is. Door goed voor jezelf te zorgen heb je meer rust en ruimte in je hoofd voor de opvoeding van je kinderen.
Je bent boos tegen je kind uitgevaren, gaat te ver en dan… Wees niet te streng voor jezelf: je bent ook gewoon mens. Iedere ouder heeft zo zijn of haar tekortkomingen of moeilijke momenten. Maar juist gedachten over hoe jij je ziet als ouder kan je in de weg gaan zitten. “Mijn vriendin blijft altijd zo rustig, terwijl ik bij het minste of geringste ontplof…” Negatief denken over jezelf hoeft niet te gebeuren, want je kunt ook dingen gaan denken die je helpen om rustig te worden en niet in de stress te schieten. Probeer gebruik te maken van helpende gedachten die zeggen dat je heel goed in staat bent om een bepaalde situatie en het gevoel daarbij te hanteren. Zoals: Ik kan dit best aan of Ik heb dit eerder tot een goed einde gebracht, nu gaat het me ook lukken! Of Ik mag best fouten maken.
Emoties, zoals boosheid en stress, kun je altijd in je lichaam voelen. Ontspanningsoefeningen kunnen helpen om die spanning te laten weg ebben. Veel tijd hoeft dat niet te kosten. Een van de manieren waarop je dat kan doen is de volgende ontspanningsoefening waar je gebruik maakt van je ademhaling:
Stap 1: Adem 5 tellen langzaam in.
Stap 2: Adem 5 tellen langzaam uit.
Stap 3: Doe dit drie keer achter elkaar.
Stap 4: Herhaal deze stappen vijf keer op een dag.
Geen wachtlijst
Géén dossiervorming(!)Ook in de avonduren
Ook bij jou of jullie thuisGeen reiskosten (regio Amersfoort)